Osoby z syndromem DDA (Dorosłe Dzieci Alkoholików) , to osoby, które wychowały się w rodzinie, w której istniał problem alkoholowy. Natomiast DDD (Dorosłe dzieci z Rodzin Dysfunkcjonalnych) dorastały w rodzinach, gdzie stosowano różnego rodzaju przemoc, występowała poważna choroba jednego z członków rodziny, nie okazywano sobie uczuć, panował nadmierny dystans lub nadmierna bliskość, brakowało poczucia bezpieczeństwa.
Osoby te w życiu dorosłym często mają problemy z:
- rozumieniem i wyrażaniem swoich uczuć
- braniem nadmiernej odpowiedzialności za innych
- wikłaniem się w toksyczne relacje
- odprężeniem się i spontanicznym wyrażaniem siebie
- nieadekwatnym poczuciem winy
- nadmierną samokrytyką
- zaniżonej samooceny
- braku asertywności i umiejętności ochrony swoich granic
- lękiem przed bliskością
- lękiem przed odrzuceniem
- czarno-białym spostrzeganiem rzeczywistości
- somatyzacjami.
W związku z tymi trudnościami osobom z syndromem DDA/DDD trudno osiągnąć satysfakcję z życia i poczucie szczęścia. Czują się często zamknięte w przeszłości lub nadmiernie się od niej odcinają, starają się udawać, że nie ma to wpływu na ich życie.
Psychoterapia pozwala uporządkować przeżycia z dzieciństwa i sprawia, że osoba uwalnia się od wpływu trudnych doświadczeń na swoje obecne życie.